IMO Blog - Israel & Midden-Oosten

Share |

Reacties: 2 Opmerkingen

op Tuesday, 29 July 08, schreef

Het wordt lanzamerhand een komische show daar op het weblog van Anja. De vaste performers (Trees etc.), de vaste hokjes (pardigma 1 t/m 99) waar eenieder onmiddelijk ingestopt wordt en de vermakelijke manier waarop ieder geluid dat ook maar neigt naar compromis of het van twee zijden belichten van het probleem onmiddelijk wordt afgestraft met verbanning uit de bevrijde gebieden van Anja's weblog.

Tja, op feitelijke juistheden zal je Anja niet kunnen betrappen. Kennis van zaken blijft beperkt tot alleen die bronnen die haar welgevallig zijn.

De andere optie is het verdraaien van bronnen om ze alsnog overeen te laten komen met Anja's werkelijkheid.

Ach, je kan wel met/om haar lachen soms. Ik ga er van uit dat je haar niet helemaal aux serieux kan nemen.

Mike

op Sunday, 3 October 10, schreef Likoed Nederland

@Mike Bing

"Op feitelijke onjuistheden zal je Anja niet kunnen betrappen."

Dat lukt best hoor:
http://www.likud.nl/schild.html
http://www.likud.nl/artik35.html

Anja Meulenbelts 1000 en 1 Nacht

IMO Blog, 2006

Anja Meulenbelt nam vorige maand de moeite om in haar blog een reactie te schrijven op mijn opiniestuk in Trouw en op de website Israël-Palestina Info. Het is een eer dat ik het beklaagdenbankje deel met de respectabele en terzake deskundige journalist Leonard Ornstein.

(http://anjameulenbelt.sp.nl/weblog/2006/07/19/eenzijdig-opleggen-van-vrede/)

Om te beginnen haalt ze er weer eens de zogenaamde 'Israëlische propagandamachine' bij, waar Ornstein en ik beide onderdeel van zouden zijn. Dit is altijd een makkelijk 'argument' om je tegenstanders zwart te maken, dat op een lijn staat met de anti-Semitisme beschuldiging, waar criticasters van Israël zich altijd zo over beklagen (nee Anja, ik geloof niet dat je een anti-Semiet bent, slechts dat je populistisch en simplistisch te werk gaat, en elementaire feitenkennis ontbeert).

Ze nam zoals gebruikelijk grote stappen en was dan ook weer snel thuis bij haar zelfgenoegzame gelijk, waar ze zich in de bewondering van haar fans kon laven. ("Ik bewonder je geweldige kennis over de kwestie Israël versus Palestina, Anja. Geweldig. Kan ik goed gebruiken in discussies.")

Die kennis valt dus nogal tegen: zo blijkt ze van het Oslo proces niets af te weten, behalve dat het niet deugde natuurlijk. Maar dat racistische partijen uitgesloten zouden zijn van de Palestijnse verkiezingen, dat Oslo géén bevriezing van de nederzettingen eiste, en dat er zelfs niet expliciet sprake in is van een Palestijnse staat, is haar allemaal onbekend.
Anja vraagt zich retorisch af aan welke afspraken Israël zich gehouden heeft, en concludeert zonder verdere omhaal: geen enkele. Dat is niet moeilijk concluderen inderdaad, als je geen flauw idee hebt van wat er daadwerkelijk in 'Oslo' is afgesproken.
Oslo 1
Oslo 2
Verkiezingsregels
Voor de duidelijkheid: Israël heeft conform Oslo, alle stedelijk gebied overgedragen aan de onder Oslo gevormde Palestijnse Autoriteit, die was gecreëerd met het doel om vrede met Israël te sluiten in final status onderhandelingen, zoals die in 2000/2001 zijn gevoerd. Vandaar de expliciete bepalingen over het uitsluiten van racistische partijen en het gebruik van onwettige middelen om hun doelen te bereiken. De nederzettingen, Jeruzalem, de vluchtelingen en de precieze status en grenzen van de bezette gebieden zouden allemaal in deze onderhandelingen worden besproken.

Ze vervolgt in dezelfde trant:

Meer van zulke verhullende eufemismen: ‘de Israëlische concessies’, welke dan? Leuk altijd hoe elk klein beetje land teruggeven aan de Palestijnen, land dat al van hen was, als ‘concessie’ wordt omschreven. ‘De Arabische afwijzing van vrede’. O ja? Ik meende me toch te herinneren dat het laatste serieuze vredesaanbod van Arabische kant geheel is genegeerd door Israël. Het is een prachtige poging om onder het mom van ‘kijk ons toch evenwichtig zijn’ de oude mythes weer eens uit de kast te halen en een nieuw verfje te geven.

Dat geschiedenis niet Anja's sterke kant is, is inmiddels duidelijk. Het land is nooit in de geschiedenis van de Palestijnen geweest. Toen het onder Egypte en Jordanië viel, hebben de Palestijnen nooit naar onafhankelijkheid in deze gebieden gestreefd. De Arabieren hebben van minstens begin jaren '20 tot eind jaren '70 (vrede met Egypte) vrede met en erkenning van een Joodse staat afgewezen. Het laatste Arabische vredesaanbod waarop zij doelt, het Saoedische (Beiroet) vredesplan uit 2002 hield terugkeer van op zijn minst een substantieel deel van de vluchtelingen en het opgeven van heel oud-Jeruzalem in, wat voor Israël natuurlijk onbespreekbaar was.

Anja vervolgt haar kritiek op mijn artikel met een opsomming van enkele hoofdpunten:

-Israël heeft de Gazastrook ontruimd, en de bezetting is dus afgelopen. (Dat was die dus geen moment)
-De Palestijnen zijn begonnen met de vijandigheden, door raketten af te schieten en een soldaat te ontvoeren. (Daaraan voorafgaand ontvoerde het IDF een aantal Palestijnen en is nooit opgehouden met het uit de lucht ‘liquideren’ van Palestijnse leiders - en burgers)
-aangevuld met het aloude ‘er is aan de andere kant niemand om mee te praten’. (Dat wordt ook niet geprobeerd, zoals de onderhandelingen ook stelselmatig werden ontweken bij de vorige regeringen van Palestina) en
-Israël moet zichzelf toch verdedigen. (De Palestijnen kennelijk niet, want dat is uiteraard ‘terrorisme’)

De Hamas claimde met de Israëlische ontruiming de Gazastrook 'bevrijd' te hebben, maar volgens Abbas en vele andere critici was Gaza nog steeds een 'openlucht gevangenis'. Vanwege de voortdurende Qassam beschietingen, wapensmokkel en andere terroristische dreigingen moest Israël inderdaad controle houden over de grenzen van de Gazastrook, en werd met Egypte en de PA een moeizaam akkoord gesloten over grenscontroles. Dat de Gazastrook niet geheel geopend kon worden was een GEVOLG van Palestijns geweld, maar Meulenbelt gebruikt het als 'rechtvaardiging' ervan...
Ook het arresteren en liquideren van Palestijnse 'militanten' was een GEVOLG van de geweldsdreiging en beschietingen. Als de Palestijnen zich mogen 'verdedigen' (door Qassams op Israëlische steden af te vuren!?) dan kan Meulenbelt het Israël toch moeilijk kwalijk nemen dat het met gerichte aanslagen op de uitvoerders hiervan zichzelf ook verdedigt?
Anja beweert tenslotte (wijselijk?) niet dat er aan Palestijnse kant een onderhandelingspartner te vinden is, maar stelt alleen dat Israël nooit geprobeerd heeft met ze te onderhandelen. Oslo is intussen blijkbaar helemaal aan haar geheugen ontglipt. Meer recent was er begin 2005 een top tussen Sharon en president Abbas, waarna Israël 2 steden aan de Palestijnen heeft overgedragen en 400 gevangenen vrijgelaten. Vanuit één van die steden werd vervolgens een zelfmoordaanslag gepleegd. Vlak voor de kidnapping van een Israëlische soldaat door de Hamas in juni 2006 stond er een ontmoeting gepland tussen premier Olmert en Abbas. Zoals zo vaak in dit conflict, proberen extremisten onderhandelingen en compromissen gericht te verhinderen door het plegen van geweld. Overigens had de regering Sharon wel meer kunnen doen om Abbas te versterken, en was het duidelijk dat men niet uit was op vergaande concessies en overeenkomsten met de Palestijnen vanwege een gebrek aan vertrouwen in hun vermogen het terrorisme aan te pakken.

Over Israël-Palestina Info zegt Meulenbelt: "weer de gewone, maar wat slimmer verpakte, pro-Israëlische propaganda." Daar gaan we weer. Ze merkt echter nog veel te weinig van wat wij op de site noemen het ‘overwegende anti-Israël geluid’ in de hedendaagse media. Het is uiteraard niet verwonderlijk dat het voor haar nog lang niet anti-Israël genoeg is.
Ze stelt ook dat Israël-Palestina Info geen Palestijnen aan het woord laat op de site omdat die zo eenzijdig zijn. Hier zit wel wat in. Het is inderdaad moeilijk om genuanceerde artikelen van Palestijnen te vinden, die niet Israël van alles de schuld geven maar ook hun eigen aandeel in het conflict zien, en naar een compromis streven waarin de legitieme claims van beide partijen een plekje krijgen.
Meulenbelt staat echter een dergelijk compromis niet voor, wijst een twee staten oplossing af (ze keurt het Geneefse Akkoord af omdat het zogenaamde recht op terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen en hun nakomelingen naar Israël hierin niet wordt toegekend) en ontkent het recht van de Joden op zelfbeschikking (ze meent dat het Joodse karakter van Israël automatisch een tweederangs status inhoudt voor de Israëlische Arabieren; ik vraag mij af waarom ze er blijkbaar geen probleem in ziet dat de Joden dan maar weer als een minderheid in een Arabische staat leven? Als minderheden per definitie een tweederangs status hebben zou ze om die reden alle natie-staten moeten afwijzen. (Oeps, ik vergeet dat ze waarschijnlijk meent dat Israël een religieuze staat is, het jodendom een religie en geen volk is, en daarom andere religies er per definitie een tweederangs status hebben. Tegen zoveel onwetendheid valt niet op te boksen.)

De kern van Meulenbelts visie op het conflict is dat Israël ten koste van de Palestijnen is gesticht en dit niet had mogen gebeuren. Al hun 'verzet' tegen Israël en Joodse aanwezigheid in Palestina is daarom gerechtvaardigd of op zijn minst begrijpelijk, en al Israëls geweld agressief en ingegeven door expansionisme. Een oplossing van het conflict moet volgens haar dan ook niet alleen de situatie van na 1967 ongedaan maken, maar teruggaan naar het 'onrecht' de Palestijnen aangedaan in 1948. Uiteraard is er in haar visie geen ruimte voor het feit dat de Palestijnen ieder compromis afwezen en voor de rol van de groot moefti Husseini, een nazi collaborateur die Hitlers oplossing van het Jodenprobleem ook in Palestina wilde toepassen. Ze haalt het bloedbad in Deir Yassin misplaatst aan als 'bewijs' van Ben Goerions zg. intentie om het gebied etnisch te zuiveren voor de uitroeping van Israël. Haar is ontgaan dat aan Deir Yassin al zo'n 5 maanden burgeroorlog (met verschillende slachtingen onder Joodse burgers) voorafgingen.

Het geweld barstte verder niet pas uit na het aannemen van de resolutie en het stichten van de staat Israel. Gewoon even feiten nagaan: het beruchte bloedbad in Deir Yasseen, zelfs door Israel niet ontkend, vond plaats in, jawel, april. De stichting van de staat vond plaats in mei.

Knap hoor Anja, dat je weet wanneer Israël is gesticht. Het is je daarom vergeven dat je meent dat Deir Yassin voor de VN resolutie over deling van Palestina plaatsvond (inderdaad, het vond plaats NA de delingsresolutie en VOOR de stichting van Israël).

Net als de Palestijnen negeert ze alles wat hun slachtofferstatus in twijfel trekt, en is er sprake van een simpele goed-fout, dader-slachtoffer tegenstelling. Met haar simplistische visie op het conflict en haar abominabele feitenkennis draagt zij bij aan het probleem en niet aan de oplossing ervan.

Ratna Pelle