De macht van de Israel lobby in NOVA

IMO Blog, 2007

"Wat Israël ook doet, in de ogen van de VS is het altijd wèl gedaan. Vragen hierover stellen is not done." De toon voor de NOVA reportage over het boek van Mearsheimer en Walt over de macht van de Israël lobby, is gezet. Mearsheimer en Walt vertellen in de luttele tien minuten die aan dit item worden besteed, minstens drie keer dat ze van antisemitisme worden beschuldigd, en dat kritiek op het pro-Israël beleid van de VS je niet in dank wordt afgenomen. Arme Mearsheimer en Walt, en arme Carter. Arme Chomsky, Finkelstein, Cole, Judt, Mohamed Mosad en Nadia El Haj, en al die anderen die zich meer dan kritisch over Israël uitlaten, en die de meest wilde beweringen doen, vaak in het kader van zogenaamd wetenschappelijk onderzoek. Wat vreemd, dat we zo vaak artikelen van deze mensen tegenkomen in de krant, dat zij zo vaak op universiteiten en in TV programma's optreden, dat hun boeken zo goed lopen. Toch beklagen Mearsheimer en Walt zich over een gebrek aan steun.


Het wordt welhaast hilarisch wanneer Mearsheimer en Walt zich erover beklagen dat ze voor anti-Israël worden uitgemaakt. Volgens hun bepaalt de Israël lobby het Midden-Oosten beleid van de VS, en is Israël een blok aan het been geworden van de VS. De Israël lobby zou Bush in 2002 publiekelijk hebben vernederd, omdat men hem dwong om Sharon een 'vredelievend mens' te noemen. Condoleezza Rice zou in 2002 na de Israëlische herbezetting van Palestijnse steden op de Westoever, onmiddellijke terugtrekking van het Israëlische leger hebben geëist, waarna de Lobby in actie zou zijn gekomen. Deze herbezetting, ter herinnering, volgde op een recordaantal zelfmoordaanslagen in maart met 120 burgerdoden. Bovendien had Israël kort tevoren de Karine A, een schip uit Iran met illegale wapens bestemd voor de Palestijnen, onderschept. De aanslagen op de Twin Towers lagen nog zeer vers in het geheugen en de VS was bezig een adequaat antwoord te vinden in de 'global war on terror'. Dit leidde logischerwijze tot meer begrip voor Israëlische maatregelen tegen terrorisme.

Mearsheimer en Walt leggen ook het falende Irak beleid van de VS op het bordje van de Israël lobby. De lobby zou een belangrijke rol op de achtergrond hebben gespeeld in de aanloop naar de Irak oorlog, en voor de invasie hebben 'gepusht'. En nu zit men achter de campagne tegen Iran, en wil dat de VS Iran 'onschadelijk' maakt. Zonder hun rol is het onwaarschijnlijk dat de VS Iran zullen aanvallen, aldus Mearsheimer en Walt. Met andere woorden, de VS zet zijn eigen belangen en veiligheid op het spel vanwege dat @#$ landje dat nooit wil luisteren en de Palestijnen het leven zuur maakt.

Van al die critici die het welhaast onmogelijk zouden maken om Israël te bekritiseren, krijgen we in NOVA alleen de hysterische dominee Hagee te horen. Hij wordt graag getoond in programma’s over de macht van de Israël lobby. Zo was hij ook prominent in beeld in de aflevering van Tegenlicht over dit zelfde onderwerp dit voorjaar. Zijn er zo weinig geschikte voorbeelden te vinden? In feite is er van allerlei mensen en vanuit verschillende politieke achtergronden kritiek geuit op Mearsheimer en Walts onderzoek. Zo zijn zij er op aangesproken dat ze de macht en werkwijze van andere lobbies geheel buiten beschouwing lieten, van talloze feitelijke onjuistheden in hun onderzoek, alsook van slecht wetenschappelijk onderzoek waarin de conclusies van tevoren vaststonden en alles wat daar niet in paste werd genegeerd. Deze kritiek kwam niet alleen van overtuigde Zionisten.

De manier waarop het antisemitisme argument werd weggezet als een manier om iedere kritiek op het beleid van de VS ten aanzien van Israël de kop in te drukken is goedkoop. De notie dat de Joden onevenredig veel macht hebben en achter de schermen aan de touwtjes trekken is een klassiek kernmerk van antisemitisme. De Joden zijn er veelvuldig van beschuldigd om andere landen tegen elkaar op te zetten en oorlogen te hebben geïnstigeerd in hun belang. Waarom zou men daar in een vrij debat, en vrije uitwisseling van ideeën en visies niet op mogen wijzen? De hele notie dat de Lobby achter de oorlog in Irak zou zitten is niet alleen onjuist, maar heeft zeker een vieze bijsmaak. Israël waarschuwde Bush om Irak niet binnen te vallen. De invasie in Irak had te maken met oliebelangen, en met foutieve informatie van de CIA over massavernietigingswapens, en met het feit dat Saddam Hoessein een van de wreedste dictators was. (Maar wacht, de CIA wordt natuurlijk door de Lobby gecontroleerd, evenals de belangrijkste media en financiële instellingen...)

De focus op de Israël lobby laat buiten beschouwing dat de VS tal van invloedrijke lobbygroepen kennen, waaronder een machtige olielobby. Arabische staten krijgen van de VS eveneens vele miljarden steun in geld en wapens, en de regering - en familie - Bush onderhoudt nauwe banden met het Saoedische koningshuis.

In tegenstelling tot wat Mearsheimer en Walt en vele anderen beweren en de media grif overnemen, staat de VS niet altijd kritiekloos achter Israël. Men weerhield Israël aanvankelijk van een harde militaire reactie op de tweede intifada, en bleef ook na 9/11 - ondanks het veranderde klimaat - manen tot terughoudendheid. Men heeft begin jaren '90 hulp opgeschort vanwege de bouw van nederzettingen, men heeft de PLO erkend vóór haar erkenning van Israël in 1993 en er bij Israël op aangedrongen dit ook te doen. Pas in 1991 is de "Zionisme=racisme" resolutie onder Amerikaanse druk herroepen (in ruil voor Israëls deelname aan de vredesconferentie in Madrid dat jaar), en ondanks meerdere resoluties van het congres staat de ambassade van de VS nog steeds in Tel Aviv, en niet Jeruzalem, Israëls hoofdstad. De Palestijnen krijgen veel financiële steun, deels via de UNRWA, ondanks hun anti-Israël beleid. Waarom eist de VS geen permanente herhuisvesting van de vluchtelingen in ruil voor deze steun? Waarom heeft men niet geprotesteerd toen de UNRWA pogingen van Israël vetode om de vluchtelingen permanente huisvesting te bieden? De onderhandelingen in Camp David waren gericht op het bereiken van een twee-statenoplossing, en een onafhankelijke Palestijnse staat. Vanaf de Zesdaagse Oorlog is het beleid van de VS gericht op teruggave van bezette gebieden in ruil voor erkenning van Israël.

De verbondenheid van de VS met Israël, waar Mearsheimer en Walt zo over vallen, heeft te maken met een aantal gemeenschappelijke kernmerken, waarden zo je wilt, met sympathie voor een klein land en een vervolgd volk, en de christelijke wortels in dit land en volk. Overigens geloven lang niet alle christelijke Zionisten dat de Joden de bezette gebieden moeten houden omdat God het hun gegeven had, en dat het Bijbelse Israël in handen van de Joden moet zijn voordat Jezus terugkeert op aarde.

Het debat over Israël en de Palestijnse kwestie wordt in de VS, net als in Nederland, fel gevoerd. Critici van Israël worden voor antisemieten uitgemaakt, en voorstanders van Israël worden weggezet als fanatieke (christen) Zionisten en kolonisten vriendjes, of als fascistische oorlogzuchtige islamofoben. Pro-Israël sprekers zijn veelvuldig geweerd van universiteiten, zoals onlangs professor Alan Dershowitz, en een aantal denktanks en Midden-Oosten departementen van universiteiten worden hoofdzakelijk bevolkt door mensen met Arabische sympathieën, en soms zelfs door Saoedi-Arabië gefinancierd.

Ratna Pelle

IMO Blog Hoofdpagina

IMO Blog Archief