|
|
IMO Blog, 2008
Betogen dat Israël GEEN apartheidsstaat is, dat er weliswaar tegen Arabieren wordt gediscrimineerd, maar dit niet te vergelijken is met de rassenwetten van Zuid-Afrika, komt je op felle reacties en de woede van mensen als Anja Meulenbelt te staan. Mevrouw Meulenbelt, senator voor de SP, vindt het een schande dat De Volkskrant een dergelijk artikel plaatst. De Volkskrant zou uiteraard alleen anti-Israël stukken mogen plaatsen, en - net als op haar blog - moet iedere bijdrage of commentaar dat niet in Anja's "paradigma 3" past (de Palestijnen zijn goed en Israël is slecht), worden afgewezen.
Dialoog is maar soft gedoe, dat de ware machtsverhoudingen verdoezelt, en er moet dan ook geen compromis worden gezocht in het conflict, maar de Palestijnen moeten hun 'rechten' krijgen. Dat die indruisen tegen de rechten van de Joden doet er niet toe, volgens Meulenbelt hebben de Joden namelijk helemaal geen nationale rechten, en hebben zij in Israël/Palestina niks te zoeken. Meulenbelt is tegen een oplossing van het conflict anders dan volledige overgave van Israël en de bereidheid zichzelf op te heffen, waarna de Palestijnen Haifa, Ashdod, Jeruzalem en Beersheva terug kunnen pakken, en in haar idealistische visie op de Palestijnen, zullen zij de Joden er niet uitgooien, maar als minderheid in hun midden tolereren indien men al hun eisen inwilligt. De Volkskrant, en alle andere media, zouden aan dit project mee moeten werken door dit als de enig rechtvaardige oplossing voor te stellen, en de politiek natuurlijk door onmiddellijk tot een boycot van Israël op diplomatiek, economisch, militair en cultureel gebied over te gaan en bedrijven te verbieden met Israël zaken te doen. Gelukkig leven we in een democratie en is er vrijheid van meningsuiting en een vrije pers en plaatsen zelfs progressieve kranten soms pro-Israël artikelen.
Voor Meulenbelt zijn de Palestijnen lelieblank en is Israël gitzwart. Wel zo makkelijk, toch? Toch erkent ze wel dat de groot-moefti van Jeruzalem El Husseini heeft bestaan, en zelfs dat hij steun zocht bij de nazi's. Ze heeft echter veel woorden nodig om uit te leggen waarom het toch niet zo erg was dat hij dit deed, en bovendien, de zionisten deden het ook, dus dan is het opeens niet erg meer:
De groot-moefti Husseini van Jeruzalem heeft inderdaad geprobeerd steun te krijgen bij Hitler. Dat is zeker niet het mooiste deel van de Palestijnse geschiedenis, maar de redenen ervoor zijn duidelijk: de Palestijnen vonden geen steun bij de Britten of andere westerse mogendheden die na veel gesjoemel toch aan de kant van de zionisten bleven staan. Ze zaten klem tussen de Britse koloniale macht en de zionisten die er hun staat wilden vestigen. Dus zocht de moefti steun bij de `vijanden van zijn vijanden', met de gedachte dat die de joden tegen zouden kunnen houden, en de vijandige koloniale Europese mogendheden in het Arabische gebied zouden kunnen verslaan. Zijn missie had weinig succes, want de nazi's dachten er helemaal niet over om de joden die ze kwijt wilden tegen te houden, en Hitler had het niet met semieten - dus ook niet met Arabieren - en was bovendien ook niet van plan om de oorlog nog verder uit te breiden. Husseini heeft dus erg weinig voor elkaar gekregen.
Dat de moefti zo graag door de apologeten wordt aangehaald heeft een functie: de episode is handig om te suggereren dat de Palestijnen verwant zijn met de nazi's, beide gedreven door haat tegen joden, en dat de Palestijnen werden opgehitst, in plaats van volstrekt legitiem in opstand te komen tegen de oprukkende zionisten. Wat bij dat verhaal natuurlijk niet wordt vermeld is dat ook de zionisten als het ze uitkwam met de nazi's hebben samengewerkt, zeker in de periode dat er vooral sprake was van deportatie van joden in plaats van vernietiging. Eichmann was een grote bewonderaar van Herzl. Lees Hannah Arendt, Eichmann in Jeruzalem. Het vroege zionisme was als het ware een omgekeerd spiegelbeeld van de fascistische opvattingen over `bloed en bodem'. Alsof joden en ariërs qua aard (bloed) fundamenteel van elkaar verschilden, nooit zouden kunnen samenleven, en dus alleen gered konden worden met elk hun eigen etnisch-reine staat (bodem). Het begin van zionistisch nationalisme, dat haaks stond op de andere vormen van jodendom, zoals het orthodoxe dat helemaal geen staat wilde, en andere stromingen, als het geemancipeerde, geassimileerde intellectuelendom of het socialisme. Nu wordt er gedaan alsof alleen Israel het ware jodendom vertegenwoordigt, en de enige echte representant is van alle joden. En dus iedereen die geen Israel-aanhanger een antisemiet is. Heb ik het binnenkort in het dossier nog uitgebreid over- met bronnen.
De moefti, beste Anja, was een overtuigd nazi die in ex-Joegoslavië een SS leger opzette dat uit Moslims bestond, en daarmee de partizanen en Joden in Bosnië uitmoordde. Dat heeft niks met noodzaak en gevangen zitten tussen twee vuren te maken. Ook heeft hij er bij verschillende regeringen op aan gedrongen geen Joodse vluchtelingen op te nemen, maar ze terug te sturen naar Duitsland of door haar bezette gebieden, waar zij een zekere dood tegemoet zagen. Als de moefti niet werd gedreven door Jodenhaat, maar slechts door de wens een eigen vrij Palestina te stichten, wat is daar dan de zin van? En waarom is het eigenlijk legitiem dat de Palestijnen een Jodenvrij Palestina willen, maar wordt de zionisten 'blut und boden' verweten omdat zij tegen Arabieren discrimineren? Hitler was overigens een groot bewonderaar van Wagner en van Nietzsche. Betekent dat dat zij opeens fascisten zijn? Hij was ook vegetariër, betekent dat dat er aan het vegetarisme een bruin randje zit? Dit is weer eens logica op z'n Meulenbelts: grote stappen, snel weer terug bij je eigen gelijk.
Het zionisme streefde, net als alle nationale bewegingen waaronder de Arabische, naar een eigen staat, naar zelfbeschikking en onafhankelijkheid. 2000 Jaar Jodenvervolging leerde de zionisten dat de enige 'oplossing van het Joodse probleem' lag in onafhankelijkheid, van waaruit men op basis van gelijkwaardigheid met anderen kon samenwerken. Dat heeft net zo weinig met bloed en bodem te maken als het streven naar onafhankelijkheid van de Amerikanen, de Indiërs of de Polen, en dat van de Koerden en de Tibetanen nu. Bovenstaande vergelijking van het zionisme met het fascisme is simpelweg walgelijk en plaatst Meulenbelt buiten iedere serieuze discussie. Meulenbelt kent bovendien haar geschiedenis niet, want Hitler wilde zeker de oorlog uitbreiden naar het Midden-Oosten, maar verloor genadeloos van de Britten in Egypte, waardoor dit een illusie werd. Hitler had graag Palestina veroverd en de daar wonende Joden vermoord, iets waar de mufti natuurlijk op hoopte, en met hem mensen als Nasser en Sadat, beiden grote bewonderaars van Hitler. Ook is het onjuist dat de Britten aan de kant van de zionisten bleven staan. Zij kozen steeds meer de kant van de Arabieren, en voerden gaandeweg allerlei restricties in op Joodse immigratie en landaankopen (waarmee de voorwaarden van het door de Volkenbond verleende mandaat werden geschonden), kwamen laat en halfslachtig in actie tegen aanvallen op Joden door Arabieren en al in 1922 werd viervijfde van het Mandaatgebied afgesplitst en van Joodse vestiging uitgesloten. Zie ook: Geschiedenis van het Israëlisch-Arabische conflict en Israel and Palestine: A Brief History - Part I.
Meulenbelt beschrijft uitgebreid hoeveel recht de Arabieren ten tijde van het Mandaat al hadden op verzet tegen de zionisten, want zij wisten precies wat er komen ging, en de geschiedenis heeft hen daarin geheel gelijk gegeven. Zij wisten natuurlijk helemaal niet wat er komen ging, en weinigen zouden je hebben geloofd als je omstreeks 1925 aan een Palestijn had uitgelegd dat er een Joodse staat ging komen die alle pogingen van de Arabische wereld (die geheel onafhankelijk zou worden van de Europese koloniale machten, net als India en alle Afrikaanse landen), om haar te vernietigen zou weerstaan en een paar klinkende overwinningen zou behalen. Zij zou bovendien de enige werkende democratie worden in de regio, en een economische groei kennen die die van de Arabische landen ver zou overtreffen. De zionisten wisten evenmin wat er komen ging, en zouden je evenmin hebben geloofd. Maar nu komt de crux: 'wat er komen ging' is niet iets dat toen al vaststond, dat als het ware in de sterren geschreven stond, een plan dat God had met de wereld maar alleen wij stervelingen wisten het nog niet. 'Wat er komen ging' was een resultaat van wat er daarvoor gebeurde. De Arabische opstanden van onder andere 1920, 1921, 1929 en 1936-1939 hebben de zionisten ervan overtuigd dat hun nationaal thuis of staat alleen met geweld stand zou kunnen houden, en nooit geaccepteerd zou worden door de Arabieren in Palestina. Door de Britten opgezette gemeenschappelijke instituties werden door de Arabieren geboycot, landverkoop aan Joden werd door het Arabische leiderschap verboden, evenals handel met Joden, en het Arabische leiderschap in Palestina weigerde ieder compromis. In reactie op de opstanden, die gepaard gingen met pogroms, richtten de zionisten een zelfverdedigingsorganisatie op, de Hagana, die zou uitgroeien tot het belangrijkste ondergrondse leger dat de burgeroorlog in 1947-1948 won.
De eerste zionisten waren niet van plan om de Arabieren te verdrijven, en zelfs niet persé om een Joodse staat te stichten. Men wilde een Joods thuis creëren, verankerd in het internationale recht, en beschermd door een der grootmachten. Of daar later een staat uit zou voortvloeien was een zorg voor later. Op dat moment geloofde men niet die te kunnen verdedigen of daarvoor goedkeuring te verkrijgen.
Het is een anti-zionistisch sprookje dat de zionisten voor de stichting van Israël op grote schaal land onteigenden en de Arabieren hun werk afpakten. Men kocht land, vaak van afwezige grootgrondbezitters, en indien het land in gebruik was werden die mensen schadeloos gesteld. Soms betaalden de Joden, omdat de gebruikers niet tevreden waren, nog een extra bedrag hiervoor hoewel dit al bij de prijs van het land inzat. Overigens gold deze praktijk voor landaankopen door iedereen, maar wanneer het Joden betreft dan is het natuurlijk extra interessant als anderen hun land verloren. In totaal zijn volgens schattingen van o.a. Benny Morris hooguit enkele duizenden Arabieren hun land op deze manier kwijtgeraakt. Daar tegenover stond dat door de komst van de Zionisten de hoeveelheid werk toenam, land werd ontgind, havens uitgebreid en infrastructuur ontwikkeld en dat trok Arabieren uit de verre omtrek aan. Hoewel sommige zionisten ervoor pleitten zoveel mogelijk werk door Joden te laten doen, en meenden dat het voor de bevrijding van het Joodse volk noodzakelijk was dat zij hun eigen land bewerkten en wegen aanlegden, nam de hoeveelheid werk gigantisch toe, en daarmee het inkomen van de Arabieren, hun levensverwachting en er kwamen voorzieningen als scholen en ziekenhuizen. Het mandaat moest van de Britten zichzelf financieren, en alles wat zij aanlegden moest uit belastinginkomsten worden betaald. Die kwamen in meerderheid van de Joden, die daarmee dus mee betaalden aan de voorzieningen voor de Arabieren. Het mag dan ook niet verbazen dat de Arabische bevolking verdubbelde tussen 1900 en 1948. Met dank aan de zionisten. Hoezo 'men wilde de Arabische bevolking verdrijven'??? Zie voor onderbouwing met cijfers en statistieken ook: The Impact of Zionism en Land Question in Palestine.
Ik ga hier niet in op alles wat Meulenbelt schrijft, het is het vaste repertoire aan leugens en uit hun context gehaalde en overdreven zaken, of het nou om de kolonisten in Hebron gaat, die allemaal Palestijnen als ontbijt eten en die geen enkel recht hebben op leven (men mag hun land in brand steken en ze zelfs doodsteken volgens Meulenbelt, want zij zijn de slechteriken), of om de maatregelen die Israël neemt om aanslagen te voorkomen: de enige oorzaak van het Palestijnse geweld (door M. steevast eufemistisch 'verzet' genoemd), is de bezetting en allerhande Israëlisch onrecht. Zonder bezetting geen intifada's en dus geen problemen. Vreemd, ik wist niet dat er voor 1967 vrede was? Meulenbelt meet ook continu met dubbele maten, en neemt Israël kwalijk wat Arabische landen standaard doen en dan erger, maar daar mag je natuurlijk niks van zeggen want dan ontwijk je het onderwerp.
En natuurlijk de onvermijdelijke vergelijking van Palestijns terrorisme met Joods terrorisme indertijd (waarbij het eerste 'verzet' uiteraard minder erg is dan het wrede terrorisme van de Irgoen). Het Joodse georganiseerde terrorisme bestond gedurende een jaar of tien, en werd slechts door twee kleine facties bedreven, waarbij er ook nog een periode was waarin de Hagana vele Irgoen leden oppakte en aan de Britten overdroeg.
Ook een vast ingrediënt bij Meulenbelt: de ongelijke machtsverhoudingen, waardoor je niet van beiden een inspanning of compromisbereidheid zou mogen vragen, maar het probleem alleen bij Israël ligt. Alsof de sterkste altijd de slechtste is. Als de Palestijnen de sterkste partij waren, was het conflict inderdaad al lang opgelost, want dan waren er geen Joden meer in Palestina. Nu Israël de sterkere partij is neemt de Palestijnse bevolking gestaag toe.
Maar ook in 'democratie' Israel is sprake van een zeer fundamentele 'rassenscheiding', al is die verhulder dan op de Westoever, namelijk het wettelijk vastgelegde verschil tussen joden en niet-joden. Ondanks het feit dat er ook Palestijnen in de Knesset zitten. Die daar zoals bekend weinig kunnen doen, want opkomen voor gelijke rechten voor alle burgers geldt als een afwijzing van het joodse karakter van de staat en staat ongeveer gelijk aan landverraad, is de structurele discriminatie van Palestijnse sstaatsburgers van Israel uitgebreid gedocumenteerd. Dat de 'Arabieren' in Israel meer rechten zouden hebben in de omringende landen is een vast cliché, dat a. niet is aangetoond en b. er niet toe doet. In een werkelijke democratie hebben namelijk alle burgers gelijke rechten, ongeacht wat de buren doen, en dat is in Israel niet het geval. Je kunt ook niet naar de rechtbank, want Israel heeft geen Grondwet die discriminatie verbiedt. Discriminatie op grond van 'nationaliteit' (dus: joods, Arabisch, Druze, enz.) is niet alleen niet strafbaar, het zit in een hele reeks wetten besloten, zoals de 'Recht op terugkeer': alleen voor joden. Organisaties mogen in hun statuten opnemen dat land alleen aan joden verkocht of verpacht mag worden, bijvoorbeeld. Zie verder in het dossier, hier.
Israël is geen democratie maar het leidt geen twijfel dat, ware het niet vanwege die vermaledijde bezetting, de Palestijnen een perfecte democratie zouden hebben. Het is waar dat de Arabieren in de Knesset niet de macht hebben om de staat Israël op te heffen of zo fundamenteel te veranderen dat zij geen Joodse staat meer is. Wanneer zij ervoor pleiten de Wet op de Terugkeer af te schaffen wordt dat inderdaad gezien als landverraad, want dat is een van de belangrijkste peilers onder de staat Israël: dat iedere Jood waar ook ter wereld een plek heeft waar die naartoe kan, om te vluchten, of om eens ergens niet de minderheid te zijn en dus toch maar beter niet met keppel op over straat kan, te maken krijgt met subtiel en soms minder subtiel antisemitisme, of de vanzelfsprekendheid mist van het gezelschap van gelijkgezinden. Meulenbelt noemt dit een racistische wet, want de Palestijnse vluchtelingen kunnen niet terug. Gaap. Daar gaan we weer. In de eerste plaats: iedere natie-staat heeft het recht zijn eigen immigratiepolitiek te bepalen. Wij laten ook niet iedereen zomaar binnen, maar selecteren bijv. gastarbeiders en professionals waar Nederland baat bij heeft of hebben vluchtelingen uit Bosnië, Irak en Colombia uitgenodigd.
De Palestijnse vluchtelingen bestaan voor circa 90% uit nakomelingen. Volgens de definitie van de UNHCR zouden die geen vluchteling meer zijn, maar de UNRWA hanteert geheel unieke normen wat betreft de Palestijnse vluchtelingen. Het is niet Israëls schuld dat die mensen niet allang zijn geherhuisvest, zoals met andere vluchtelingen ook is gebeurd. Alleen de Palestijnse worden moedwillig in kampen gehouden als politiek middel tegen Israël. Bovendien zijn de Palestijnse vluchtelingen het gevolg van een door henzelf begonnen oorlog nadat zij het VN delingsplan afwezen. Antizionisten als Meulenbelt vinden het altijd volkomen terecht dat zij dit deden, maar vinden blijkbaar niet dat de Joden zich in die oorlog ook mochten verdedigen, en zo voorkwamen dat zij het waren die verdreven zouden worden, of erger. Dit soort meten met twee maten begint ontzettend te vervelen. Wees dan zo eerlijk om te zeggen: 'ik vind dat de Palestijnen meer rechten hebben dan de Joden, en de Joden mogen alleen een staat hebben als de Palestijnen dat goed vinden en op hun voorwaarden.' Een 22ste Arabische staat belangrijker vinden dan één Joodse, daar zul je waarschijnlijk wel op worden aangevallen, zeker omdat het juist de Arabieren zijn die alle samenwerking en een tweestatenoplossing altijd hebben afgewezen, maar dat is niet mijn probleem.
Dan nog Meulenbelts slappe verweer tegen mijn kritiek op de onevenredige focus op Israëlisch onrecht en het lijden van de Palestijnen:
Het hoort bij de vaste nummers van de Israel-apologeten om de aandacht af te leiden naar landen waar het ook erg is. Als ergens anders ook sprake is van onrecht, ongelijkheid, uitbuiting, onderdrukking dan ben ik er erg voor om dat óók te benoemen. De verwijzing naar landen waar het ook erg is heeft hier geen andere functie dan ons te vragen de ogen te sluiten voor het Israëlische onrecht. Dat we ons in verhouding meer druk maken over Israel dan over ander onrecht is waar, wat niet betekent dat we dan maar minder aandacht moeten besteden aan het Midden-Oosten. Het is een brandhaard die de hele wereld beinvloedt en aangaat. De EU is bovendien direct medeplichtig aan het voortbestaan ervan. Verder lijkt het mij geen aanbeveling als andere onderdrukte volken zich minder verzetten - minder `agressief' zijn zegt Pelle - dan de Palestijnen. a. Wie zegt dat de Israëlische bezetting even erg is? b. Beseft Pelle dat de bezetting al veertig jaar duurt? c. Weet Pelle dat verzet tegen bezetting valt onder het internationale recht? d. En noemt Pelle de bezetting ook `agressief' of alleen het verzet er tegen, alsof lijdzaam onderdrukking ondergaan een aanbeveling zou zijn?
Beste Anja, als jij onrecht elders inderdaad net zo erg vindt, waarom houd jij je dan alleen met Israël en de Palestijnen bezig? En wat bedoel je met het woordje 'als'? Is het nog maar de vraag of er andere landen zijn waar er sprake is van onrecht, ongelijkheid, uitbuiting en onderdrukking? Dat 'we ons in verhouding meer druk maken over Israël' is het understatement van het jaar. Op Israël staat continu een vergrootglas. Als er een olifant uit de dierentuin in Israël ontsnapt, als ouders hun kind op het vliegveld vergeten, als een politicus een vreemde opmerking maakt, als er met Pesach geen gewoon brood bij de bakker ligt, etc. etc. komt dat bij ons in de krant. Ieder politiek schandaal, iedere foute uitspraak van een rechtse rabbijn of een religieuze kolonistenleider haalt het nieuws, in tegenstelling tot de vele antisemitische uitspraken van Hamas leden, de oproepen 'heel Palestina' met geweld te 'bevrijden', de verering van 'verzetshelden' als Samir Kuntar die een vierjarig meisje de schedel insloeg, de ontkenning van de Joodse verbondenheid met Jeruzalem en überhaupt met het land, de ontkenning dat de Joden een volk zijn en de ontkenning van de Holocaust. We moeten niet perse minder aandacht besteden aan het Midden-Oosten, al zou dat denk ik geen kwaad kunnen, maar zaken vooral wat meer in proportie zien. Europa is inderdaad medeplichtig aan het voortbestaan van het conflict, en zou zich als grootste geldschieter van de Palestijnen wel wat kritischer mogen opstellen. Waarom financieren wij Palestijnse schoolboeken waarin wordt opgeroepen tot geweld tegen Israël? Waarom financieren wij Palestijnse media die Kuntar en Mughnieh als helden neerzetten? Waarom financieren we UNRWA zonder het 'recht op terugkeer' van de vluchtelingen ter discussie te stellen, en te eisen dat aan een permanente oplossing buiten Israël wordt gewerkt?
Het lijkt mij zeker geen aanbeveling als andere volken zich op dezelfde manier als de Palestijnen gaan 'verzetten'. Dat wil zeggen het gehele land opeisen en niet alleen de bezette gebieden, zich in het hele land (proberen) op te blazen in bussen, pleinen en restaurants, zich blindstaren op de haat tegen een volk dat succesvoller bleek dan zij in plaats van er een voorbeeld aan te nemen en zelf wat op te bouwen. Ik gun onderdrukte volkeren elders van harte dat zij geen voorbeeld nemen aan de Palestijnen, en ik gun de Palestijnen dat zij een voorbeeld nemen aan volken die met minder geweld en fanatisme en meer zelfdiscipline en pragmatisme voor hun zaak streden c.q. strijden. Het is klinkklare nonsens dat de Palestijnen het recht hebben om aanslagen op Israëlische burgers te plegen of raketten op Israëlische steden af te schieten. In gevechten met het leger heeft men het recht zich te verdedigen tegen dat leger. Overigens heeft Israël ook het recht en zelfs de plicht om te zorgen voor veiligheid in zowel de bezette gebieden als in Israël binnen de Groene Lijn. De bezetting is niet illegaal maar legitiem in afwachting van een oplossing van het conflict. De oorzaak van de bezetting is de Arabische dreiging om Israël van de kaart te vegen, en in de aanloop naar de Zesdaagse Oorlog speelden ook de PLO en Fatah een rol door de Arabische staten op te zetten tegen Israël en door vanuit de buurlanden aanvallen op Israëli's uit te voeren.
We kunnen het conflict zeker niet oplossen door van Israël te verlangen dat het zichzelf maar opheft, of om te beginnen zich eenzijdig geheel uit de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem terugtrekt, waarna Hamas daar binnen no time de macht overneemt, de Klaagmuur voor Joden wordt afgesloten en er raketten op de Knesset zullen vallen. Het gepolariseer van antizionisten als Meulenbelt, Van Agt, Een Ander Joods Geluid en Van Hooff brengt een Palestijnse staat geen jota dichterbij, maar bevestigt slechts wat met name de rechtse zionisten al langer beweren: 'wij hoeven van de gojim geen recht te verwachten, wij kunnen alleen op ons zelf vertrouwen, wij moeten niet langer naar de internationale gemeenschap luisteren en aardig proberen te zijn, maar voor onszelf opkomen. Beter gehaat en levend dan geliefd en dood. De meeste mensen houden nou eenmaal meer van dode dan van levende Joden.' Hoe meer het buitenland tegen Israël tekeer gaat, en de walgelijkste beschuldigingen en vergelijkingen te berde brengt, hoe minder Israël geneigd zal zijn naar ons te luisteren en ons serieus te nemen. Israël is geen Zuid-Afrika en zal niet bereid zijn zich op te heffen en met een één-statenoplossing in te stemmen.
Tot slot: wanneer je bronnen bestaan uit mensen als Jeff Halper, Ilan Pappe, Susan Nathan, Robert Fisk, Aktiva Eldar en Robert Soeterick, is het resultaat daar ook naar: een volkomen eenzijdig verhaal vol met leugens. Het boek van Susan Nathan keek ik eens in bij iemand: bleek dat ze beweert dat de Arabieren in Israël geen eigen partijen hebben in de Knesset. Jeff Halper van het Comité Tegen Huisvernielingen pleit geregeld voor het opheffen van Israël, en 'vergeet' te vermelden dat er in bijvoorbeeld Jeruzalem ook veel illegaal gebouwde huizen van Joden zijn vernietigd, en er tienduizenden huizen illegaal door Arabieren zijn gebouwd (en blijven staan) als onderdeel van een bewust beleid van de Palestijnse Autoriteit om de stad te verarabiseren, Ilan Pappe is door Benny Morris fel aangevallen op zijn vele historische onjuistheden en totale eenzijdigheid, en Robert Soeterick is redacteur van Soemoed, het blad van het Nederlands Palestina Komitee. De haat tegen Israël druipt bij hem van de pagina.
Vraag: hoe komt het toch, dat stating the obvious, namelijk dat Israël geen apartheidsstaat is en bestaansrecht heeft als Joodse staat, je tegenwoordig op zulke felle reacties te staan komt? Wat zegt dat over het klimaat in Nederland? En is het niet heel toevallig dat het juist de enige Joodse staat is, die steeds zo onder vuur ligt?
Ratna Pelle
|
IMO Blog Hoofdpagina
IMO Blog Archief
IMO Blog
A view from the Netherlands
by Ratna Pelle
* Volg me op Twitter
Je vind ons ook op:
* Israel & Palestijnen Nieuws Blog
* Israel-Palestina.Info Twitter
* Israel-Palestina.Info Facebook Pagina
* Israel-Palestina.Info Facebook Groep
* Israel-Palestina.Info
* IPI Actueel
* IPI commentaar
* IMO Blog (2e lokatie)
* IPI media
* IPI Opinie
* IPI English
IMO Blog (Israël & Midden-Oosten) bevat mijn opinies over het Israëlisch-Palestijnse conflict, het Joodse recht op zelfbeschikking (ook bekend als Zionisme) en het Palestijnse recht op zelfbeschikking. Ik ben een academica uit Nederland. Ik ben actief geweest in diverse linkse bewegingen voor vrede, milieu en derde wereld. Ik ben noch Joods noch Palestijns noch Israëlisch noch Arabisch.
© Alle teksten op deze blogs zijn eigendom van de schrijver, en dienen niet zonder toestemming gekopieerd te worden naar andere websites.
IMO Blog contains my thoughts on the Israel - Palestine conflict, the Jewish right to self determination (aka Zionism) and the Palestinian right to self determination, and especially the involvement of Europe with the conflict in the light of it's own history. I am an academic from the Netherlands who has been active in several leftist movements for peace, environment and third world. I am neither Jewish nor Palestinian nor Israeli nor Arab.
© All blogs posted here are copyright by the author, and should not be copied without permission.
BLOGS NL-ISRAEL:
* Ratna.NL - Over Israël en de Palestijnen 2005-2006
* Israel & Palestijnen Nieuws Blog
* Laatste nieuws uit Israel
* Dutchblog Israel (NL/EN)
* Simon Soesan (tot 2013)
* The Crethi and the Plethi (NL/EN)
* Loor Schreef
* Israel in de Media
* Trouw Israel Monitor
AMI ISSEROFF & CO:
* MidEastWeb Log on Middle East peace (2002-2011)
* ZioNation - Progressive Zionism & Israel Web Log (2006-2010)
* Israel: Like this, as if (2007-2009)
* Middle East Analysis (2007-2011)
OTHER BLOGS ISRAEL:
* AP Israel Watch (2010)
* Blue Truth (2007-2015)
* UK Media Watch/
* Daled Amos
* Dry Bones cartoons
* Dvar Dea from Israel
* Elder of Ziyon
* FresnoZionism (2006-2014), now Abu Yehuda
* Haifa Diary
* Israel Proud (2009-2012)
* A Liberal Defence of Israel (2006-2015)
* Neville Teller's A Mid-East Journal
* Normblog (2013)
* Philosemitism (2007-2013)
* Point of no return (Middle East's forgotten Jewish refugees)
* Pro-Israel Bay Bloggers
* Ray Cook (Israel, Zionism and the Media)
* Simply Jews
* Unplugged Mike (2003-2011)
* Yaacov Lozowick's Ruminations
WEBSITES ISRAEL:
* CIDI
* Cijo - Voor Israel, Voor Vrede
* Christenen voor Israel
* Engage (GB)
* Etsel over Jodendom & Israël
* Israel Facts (NL)
* Israël-Informatie linkpagina (NL/EN)
* Israël-Palestina Info (NL/EN)
* Likoed Nederland
* MidEastWeb - Middle East News/Views
* Maurice Ostroff - Second Thoughts
* Missing Peace (NL)
* Peace With Realism
* VECIP - Vrije Encyclopedie Conflict Israël-Palestina
* WAAR media werkgroep Israel
* Zionism & Israel
* Zionism On the Web
DIVERSE ONDERWERPEN:
* Brassé Sittard - Van linkse politiek tot Joodse genealogie
* Sittard Web Log - "politieke, sociale en groene berichten"
* At the back of the hill
* The Euston Manifesto
* The IgNoble Experiment
* Jeff Weintraub, Commentaries and Controversies
* Keesjemaduraatje
* Het Verraad van Links (Carel Brendel)
* Verbal Jam (NL)
* Zin en Rede
* SEO - Search Engine Optimization
NIET MEER GEUPDATE:
* Christians Standing With Israel - Blog
* IreneLancaster's Diary (on Aliyah, Judaism, Zionism and Politics)
* Jewish State
* Octogenarian
* Ratna's Review on Israel, Zionism and Peace (2005-2006)
* Sanda & Israel
* Z-Word Blog, Views on Zionism
RSS V 1.0
RSS V 2.0
|