Waarom is Israel-kritiek zo vaak onredelijk?

IMO Blog, 2010

"Waarom wordt er op redelijke Israël-kritiek zo fel gereageerd?", vraagt NRC Handelsblad zich af, naar aanleiding van de felle reacties op de brief van de PKN aan de Israëlische ambassadeur. Men licht de stelling toe:

"De PKN uitte haar kritiek in navolging van een groep Palestijnse theologen die in een zogenaamd Kairos-document het lijden onder de Israëlische bezetting aan de kaak stelden. Die verhandeling is volgens bisschop Desmond Tutu "vervuld van genade", waar ze "vol toorn" had kunnen zijn."

Jan Dirk Snel, journalist en historicus, vraagt zich vandaag op de opiniepagina van NRC Handelsblad af waarom er niet redelijk gereageerd kan worden op de vreedzame PKN-oproep. "De combinatie van grote woorden en afwezigheid van inhoudelijke argumentatie toont pijnlijk aan hoe zwak de verdedigers van het Israëlische bezettingsbeleid staan."
Wat vindt u? Heeft u een idee waarom ieder debat over Israël en de Palestijnen ontaardt in grove beschuldigingen? Wat is er nodig om op redelijke toon de discussie aan te gaan?

De bittere ironie wil ook dat de 'expertdiscussie' over dit onderwerp weer wordt gedomineerd door mensen die Israël met de nazi's vergelijken, van genocide beschuldigen, van een schandalig misbruik van het verleden etc. etc. Terwijl de mensen die het voor Israël opnemen door de NRC weer eens in een kwaad daglicht worden gesteld, zijn het juist de Israël critici die (al jaren overigens) het hardst van de toren blazen en de grootste woorden gebruiken. Alle bekende clichés passeren daarbij ook hier weer de revue, tot en met dat ook Palestijnen 'semieten' zijn en Israël daarmee antisemitisch. Hieronder een kleine bloemlezing, maar eerst even een van de weinige echt goede reacties, waar geen sprake is van onredelijkheid en des te meer van 'redelijke argumentatie'.

Lastige redelijkheid
Met recht komt Jan Dirk Snel op voor een redelijke bespreking van kritiek op Israel. Daarbij stelt hij echter het Palestijns-christelijke Kairos-document wel in een al te gunstig licht (‘vredelievende toon’, en, met Tutu, ‘vol van genade’), waardoor de redelijkheid van de joodse en Israelische kritiek erop verduisterd wordt (Snel spreekt van ‘de meest grove leugens’). In het Kairos-document wordt het bestaansrecht van de staat Israel niet expliciet erkend. De tekst spreekt wel herhaaldelijk expliciet over ‘ons land’: ‘Dit land is ons land en het is onze plicht het te verdedigen en het voor ons op te eisen’. Wat met ‘ons land’ bedoeld wordt, blijft onduidelijk. Dat een en ander van joodse en Israelische zijde ervaren wordt als ontkenning van dat bestaansrecht, mag dan de redelijke beschouwer niet verbazen. De Palestijnse christenen verplichten zichzelf nadrukkelijk tot geweldloos verzet, ‘niet met de dood, maar eerder met respect voor het leven’. De tekst vervolgt dan echter: ‘We hebben groot respect voor hen die hun leven gaven voor onze natie.’ Dat is misschien geen eenduidige rechtvaardiging van zelfmoordaanslagen, het is bepaald ook geen veroordeling. Dat Joden en Israelis hier de ‘vredelievende toon’ en ‘de volheid van genade’ ontgaan, is begrijpelijk. Dan is het toch niet redelijk om van ‘de meest grove leugens’ te spreken? Zo lastig is redelijkheid blijkbaar. (Coen Constandse)

Redelijkheid is in het algemeen lastig wanneer je van allerlei wordt beticht dat niet waar is, wanneer je in een kwaad daglicht wordt gesteld of ergens emotioneel heel betrokken bij bent. Mensen die het voor Israël opnemen hebben met alle drie te maken: ze worden continu neergezet als louche lobbyisten die in dienst van de Israëlische overheid de boel bij elkaar liegen, en niet bejegend als mensen die er een andere visie op na houden en enig respect verdienen. Ze worden neergezet als de verdedigers van nazipraktijken en mensen die het verleden van de Jodenvervolging schaamteloos misbruiken om het onverdedigbare beleid van Israël aan de man te brengen. Dat deze mensen zelf soms hun halve familie tijdens de Holocaust zijn verloren, of tweede generatie zijn, wordt voor het gemak vergeten of zelfs als des te erger bestempeld. Als zij vanuit terechte en begrijpelijke angst waarschuwen voor de gevaren van antisemitisme en de link tussen antisemitisme en antizionisme krijgen ze de grofste verwijten van misbruik van dat woord naar hun hoofd, als zouden zij daarmee dit woord tot een geuzennaam degraderen. Het is waar dat sommige Israël sympathisanten soms emotioneel worden en te snel het a-woord gebruiken, maar ik vind het gezien wat zij naar hun hoofd krijgen eerlijk gezegd vaak nog meevallen. Sowieso zijn zij in de meeste internetdiscussies ver in de minderheid. Een snelle inventarisatie van de 'expertdiscussie' (ik blijf dit woord tussen aanhalingstekens zetten want veel experts ben ik er niet tegengekomen) op de NRC leert dat er tegenover 18 pro-Israëlische reacties, voor het overgrote merendeel gematigd verwoord, 48 pro-Palestijnse reacties staan, voor het merendeel fel en aanvallend waarbij Israëls bestaansrecht wordt ontkend en sympathisanten van Israël van grove leugens, duistere praktijken en bedrog worden beticht. In 8 reacties ging men duidelijk over de schreef met nazi terminologie en -vergelijkingen. Een paar voorbeelden:

Bij de Joodse onderdrukking van de Palestijnen krijg ik altijd het idee: Jong geleerd, oud gedaan. Er zijn nog net geen concentratiekampen, maar het geheel heeft wel wat trekjes van Nazi-Duitsland. Het aloude spreekwoord: “Je geeft ze een vinger en ze nemen je hele hand”, gaat eveneens nog op voor de Joodse onderdrukker in Israel. Ze misbruiken nog immer het collectieve schuldgevoel van de Europeaan om hun onderdrukking van de Palestijnen te rechtvaardigen. (R. Evers)

@ R. Evers.
Er zijn WEL DEGELIJK concentratie kampen in Israel waar minderjarige palestijnse kinderen onder het mom van terrorisme jaren worden vastgehouden zonder proces.
Een kritische Jood zei eens tegen mij:
“Kan iemand mij vertellen hoe het kan dat wij BLANK zijn geworden en ons zijn gaan gedragen als koloniale witte mensen die discrimineren naar alles wat niet blank is (zelfs niet blanke Joden worden het liefst niet binnen gehaald).
En dan het lef zich te beroepen op termen als nazisme en anti-semitisme….Israel is fascisme van de bovenste plank. (Joep Nijenhuis)

Israel is op dit moment met ietsiepietsie andere middelen bezigeen soort Holocaust te volbrengen. Dat is in 1917 al afgesproken tussen Rothschild en de engelse regering.
Ik ontken de Holocaust ook niet Ik wil alleen maar zeggen dat de Holocaust een tv serie was van Spielberg. En dat de Endlösung een onderdeel was van de grote slachting die WO II heet. De zionisten doen net of er een Endlösung is geweest waaromheen enkele futiele gevechtjes hebben plaatsgevonden. Als je de Holocaustindustrie van Finklestein leest begrijp je dat de Holocaust gewoon handel is en een afleidingmanouvre om in Palestina de Palestijnen de behandeling te geven die de Joden zelf hebben gekregen in het Polen van 1939/45.
Daarbij komt nog dat Hamas helemaal niks verkeerd doet. Ze schieten wel eens een raketje ( na weer maanden getreiterd te zijn door Einsatzgruppenachtige militairen aan de muur ZioVopo’s of dat er weer eens de stroom wordt afgesneden of er komen geen bouwmaterialen door.) En als dat niet mag dan moet de opstand in Warschau 1943 ook gezien worden als een terroristische opstand tegen het gezag. Niet met twee maten meten zulle!
(...)
Overigens is Finkelstein ook weer zo’n Unterjude in de Zionistische wereld. Want die fascisten van AIPAC hebben verhinderd dat hij hoogleraar kon worden.
Stromfront is iets wat ik eerder Nethanyanu of die oorlogsmisdadiger Sharon aanraad. Hun gedachtengoed komt daar duidelijk naar voren.

Als ik iets zie in de krant met Joden SS en moord dan weet ik dat de NAZI’s in Israel weer met een schurkendaad bezig zijn waarvoor een bliksemafleider wordt gecreeerd in de media. Daarbij worden de media goed in de gaten gehouden door Joodse groepen die meteen reageren als de NAZI praktijken ter sprake komen.
Elke negatieve opmerking over Israel wordt door de Zionisten gepareerd. En de gemiddelde europese burger wordt dan wel weer stil. En de Übersemiten kunnen weer verder gaan met het behandelen van de Palestijnen zoals zij zelf in het Polen van 1939 - 1945 door de Duitsers behandeld zijn. Jong geleerd is oud gedaan stond er vroeger op de buskaartjes. Vandaar (Jan Muters)

Nederland heeft er altijd al om bekend gestaan een Bij te zijn die achter de hongingbillen aanvliegt van zowel Amerika of Israel.
Zie een Verhagen die de FASCISTISCHE rechts extremistische minister van buitenlandse zaken uit Israel ontvangt in Nederland, terwijl iemand van de Palestijnse delegatie, door zijn toedoen, de landsgrenzen niet binnenkomt.
Het is te walgelijk voor woorden wat daar in Israel gebeurt maar dit keer kan men niet zeggen “WIR HABEN ES NICHT GEWUST!”
Fascistische praktijken vinden plaats in Israel, waar nu dagelijks een stap verder wordt gezet in de genocide van het Palestijnse volk.
Ze noemen zichzelf ‘het beloofde volk’ met het alleen recht op Palestijns grondgebied.
“Het beloofde volk” zou in Duitsland UBERMENSCH heten.
Slachtoffer wordt dader….
(...)
De Holocaust heeft haar betekenis verloren. Het is een pressie middel geworden, een stuk gereedschap, een hele industrie (lees’holocaust industry’ van de Joodse Amerikaan Norman Finkelstein) om ons monddood te maken als wij enige kritiek uiten naar Israel.
Uitgemaakt worden voor Antisemiet is tegenwoordig een compliment als u zich realiseert van wie de beschuldigingen komen.
En het aller ergste is dat Israel een volk aan het stelselmatig aan het degraderen en uitroeien is. Palestijnen zijn gedehumaniseerd die dagelijks uit hun huizen gejaagd worden als honden.
En de wereld kijkt toe….Schande! (Joep Nijenhuis)

Het accuut gooien op anti-semitisme is vermoeiend en pervers. Mensen zijn het zat….En hoe noemen we de houding van Israel jegens de Palestijnen dan? Palestijnen zijn ook Semieten….Ook anti-semitisme? Of hebben de Joden het allenrecht op zowel Palestijns grondgebied als de term anti-semitisme?
(.....)
Maar zij die het hoogst van de toren lopen te blazen dat er sprake is van anti-semitisme, moorden systematisch een arm volk uit, noemen zich het beloofde volk en zijn in een korte tijd veranderd van donker gekleurd naar Arisch….
Marokkaanse Joden worden in Israel zelfs SCHWARZEN genoemd….Over fascisme/nazisme gesproken…. (Joep Nijenhuis)

Illegal trespassers, die bovendien – zo zou Jahweh (de Joodse metafysische cultleider) volgens dezelfde Thora hebben besloten – met geweld door de Zionistische beweging van hun (eigen) grondgebied zouden behoren te worden verdreven, teneinde de exclusieve status van de Joodse staat te realiseren.
Kortom (de mythe van) Het Uitverkoren Goddelijke Joodse volk, neemt als gevolg van haar goddelijke Uitverkiezing een uitzonderlijke plaats in binnen de Mensheid en bezit dientengevolge ook bijzondere rechten en volmachten.
Immers, het Joodse Volk zou, volgens haar eigen Heilige Geschriften tenminste, uiteindelijk Jeruzalem dienen te veroveren, om hun Metafysieke Cultleider (Jahweh) in staat te stellen, De Messias naar de Aarde te laten afdalen, teneinde de Mensheid te redden. (Robert Bleeker)

enz. enz.

Een enkeling viel de olifant in de kamer ook op:

Waarom wordt er op redelijke Israël-kritiek zo fel gereageerd? Het antwoord lijkt me wel te vinden in de reacties hier. Wanneer redelijke kritiek meteen als aanleiding wordt gebruikt om vrijuit over een wereld komplot van het ‘Zionisme’ te fantaseren en de Holocaust als ‘propaganda rond WO II’ af te doen, lijkt het zelfs begrijpelijk. (Jan-Willem Rohen)

“Waarom wordt er op redelijke Israël-kritiek zo fel gereageerd?” Mijn antwoord: de pot verwijt de ketel dat ie zwart ziet. Lees eens wat een gestreste en agressieve reacties er onder staan. In het NT (Matth. 7:5) staat een mooie gelijkenis tussen de splinter in andermans oog zien maar niet de balk in eigen oog. Niet verheffend, de goeden niet te na gesproken. (Maurits van Zuiden)

De vraagstelling was, naar goed NRC gebruik, al zeer suggestief, en stelt sympathisanten van Israël in de beklaagdenbank. Men geeft de voorzet al voor al die mensen die menen dat Israël sympathisanten overal de Holocaust bijslepen en met het a-woord smijten. Dat de 'bezettingspolitiek' van Israël zo onverdedigbaar is dat men alleen met hard schreeuwen en tegenstander intimideren nog kan winnen. Het ligt echter veelal omgekeerd, en de nazivergelijkingen en grote woorden van de antizionisten moeten een opvallend gebrek aan kennis verbergen. Altijd weer dezelfde clichés en dooddoeners, dezelfde grove beschuldigingen, dezelfde superlatieven.

Reacties op de volslagen doorgeslagen kritiek op Israël zijn niet zozeer agressief, maar defensief. Dat is niet perse de beste manier. Men zou wellicht beter wat laconieker kunnen reageren, en fijntjes op een paar zaken van de andere kant kunnen wijzen. Als het over jouw land, jouw veiligheid en jouw toekomst gaat, is dat echter gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Ik denk dat de discussie erop vooruit zou gaan als beide kanten stoppen met het erbij halen van de oorlog, en als beide kanten ervanuit gaan niet de gehele waarheid in pacht te hebben. Ik vind echter een groot verschil zitten tussen wanneer Joden de oorlog erbij halen en wanneer anderen dat doen. Het is niet aan mij te zeggen dat 'ze' eens op moeten houden over de Holocaust te praten of zich bedreigd te voelen. Bovendien gebeuren er dingen die een gevoel van angst rechtvaardigen, en neemt het aantal antisemitische incidenten toe. De gebeurtenissen in Malmö hebben mensen bang gemaakt en geschokt, en roepen herinneringen op aan de jaren '30. Tijdens anti-Israël demonstraties worden ook in Nederland antisemitische leuzen gescandeerd waarop door de politiek uitermate lauw wordt gereageerd. Onder het mom van kritiek op Israël wordt Joden niet alleen hun nationale identiteit en rechten ontzegd, maar worden ze ook beticht van bedrog, een gebrek aan loyaliteit, het zichzelf verheven voelen boven anderen (uitverkoren volk) en het voeren van een duistere, louche en zeer effectieve wereldwijde lobby.

NRC Handelsblad zelf geeft bijna alleen ruimte aan de critici van Israël. Zo werden tijdens de Gaza Oorlog een aantal stukken van radikale critici geplaatst zoals Gretta Duisenberg en Mohamed Benzakour. Daartegenover stond geen enkel stuk van Israëls kant. Het probleem is niet zozeer dat het Israël sympathisanten aan zakelijke en inhoudelijke argumenten ontbreekt, maar dat die worden genegeerd.

Ratna Pelle

IMO Blog Hoofdpagina

IMO Blog Archief