Berichtgeving over moord Joods gezin Itamar nieuw dieptepunt

IMO Blog, 2011

Het zal mijn vaste lezers niet zijn ontgaan, maar veel anderen waarschijnlijk wel: afgelopen vrijdagavond werden een vader, moeder en drie kinderen in de nederzetting Itamar op wrede wijze vermoord. De daders zijn nog niet gevonden, maar alles wijst op een terroristisch motief. De NOS meldde vrijdagavond niks en ook zaterdag werd hierover gezwegen.


Pas zondag kwam men met een bericht over de bouw van honderden nieuwe nederzettingen door Israel, dit in reactie op de moord in Itamar. Daarbij werd nog maar eens vermeld dat de nederzettingen illegaal zijn volgens internationaal recht. Gaap. Dat wisten we nog niet. Ze zeggen er toch ook niet iedere keer bij dat het doden van ongewapende mensen illegaal is volgens internationaal recht? Of dat het oproepen tot het doden van Joden zoals Hamas geregeld doet illegaal is volgens internationaal recht? Oeps, dit soort zaken vermelden ze nooit, laat staan dat ze vermelden dat het illegaal is volgens internationaal recht. En de VN en mensenrechtenorganisaties veroordelen de nederzettingen ook altijd veel feller dan de aanslagen en ander geweld van Hamas. De opruiing in Palestijnse media, scholen en moskeeën, zowel in Gaza als op de Westoever, wordt door hen geheel genegeerd. Tot zover het heilige internationale recht en de rechtvaardigheid daarvan.

Andere media waren niet veel beter dan het NOS Journaal. Het NRC Handelsblad en de Volkskrant brachten het nieuws, online althans, ook pas toen men er een anti-Israel draai aan kon geven. De kop in NRC luidde: "Israel begint klopjacht op West Bank na moord op Joods gezin". De Volkskrant hield het wat rustiger met: "Israël zoekt moordenaars Israëlisch gezin".
Ook Trouw kwam er pas mee toen Netanjahoe de bouw van die huizen had aangekondigd. Ik kwam in mijn Google Alert bijna geen berichten tegen die alleen over de moord gingen. Er waren sowieso erg weinig berichten over, naast Elsevier was het Reformatorisch Dagblad de enige die er geen anti-Israel draai aan gaf, en de Gelderlander had gisteren nog een berichtje dat minister Rosenthal zijn afschuw uitsprak over de moord.

Nee, dan Elsevier. Die hadden op zaterdagmiddag al het bericht: "Joods gezin uitgemoord op Westelijke Jordaanoever". Zonder gezeur over wat Israel allemaal wel niet fout doet, want dat staat al in 98% van de berichten over het Israelisch-Palestijns conflict. Nu een Palestijn iets bijzonder wreeds heeft gedaan, zou je zeggen dat we daar gewoon oprecht onze afschuw over kunnen uitspreken. Zonder te zeggen dat daarom alle Palestijnen niet deugen, maar ook zonder de schuld toch weer in Israels schoenen te schuiven zoals de media en ook de bekende anti-Israel bloggers doen. Anja Meulenbelt schrijft:

Niet alleen de dader is verantwoordelijk, ook de Israëlische regering die doorgaat met de bezetting, en de kolonisten de hand boven het hoofd houdt.

Zoals gewoonlijk scheiden de geesten zich weer ogenblikkelijk. Ook al vindt iedereen het doden van kinderen vreselijk, degenen die altijd achter Israël staan hebben het alleen over de moord, en niet over wat daaraan voorafging aan terreur door de kolonisten tegen de Palestijnse inwoners. Zo lees je dat de moord plaatsvond 'in het vredige Joodse dorpje Itamar' ... en dan weet je niet alleen wat er gesuggereerd wordt, maar ook wat er wordt weggelaten. En het is wederom de vraag op welk moment je het verhaal laat beginnen. Lees voor de achtergrond – Itamar is een van de meest fanatieke anti-Palestijnse nederzettingen – Abu Pessoptimist: hier."

Vervolgens wijst ze, net als Abu Pessoptimist, op het kolonistengeweld tegen de Palestijnen, en op de voornoemde bouw van 500 woningen in nederzettingen, wat ze als collectieve straf bestempelt. Het is waar dat de kolonisten van Itamar en het nabijgelegen Yitzar geen lieverdjes zijn, maar als je zo begint dan praat je dus in feite alle geweld, hoe wreed ook, goed omdat de andere kant ook niet vrijuit gaat. Meulenbelt, Pessoptimist en co tonen altijd begrip voor Palestijns geweld, hoe wreed ook (zelfs volgens sommige Palestijnen was deze moord uitzonderlijk wreed), en wijten dit altijd voor een groot deel aan de bezetting. 'Okay, het is misschien niet zo netjes om een baby van drie maanden de keel door te snijden, evenals haar oudere zusje en broertje, die allen in hun slaap werden vermoord, maar ja, de Palestijnen hebben nou eenmaal geen normale manieren om zich te verdedigen, dus ze kunnen niet veel anders om de aandacht te vestigen op hun lot', zo ongeveer luidt de redenering van dit soort mensen.

Meulenbelt heeft er in talloze blogs over terrorisme (zij noemt het verzet, ook als het tegen burgers is gericht) op gewezen dat de Palestijnen nou eenmaal geen F16's en tanks tot hun beschikking hebben, dus ja, dan gaan mensen zich maar opblazen in bussen en restaurants, ze moeten toch wat. Deden wij ook in de oorlog, toen we onder een bezetting leefden en geen andere manieren hadden om ons te verzetten, of toch niet? Het Nederlandse verzet (en ook dat in andere landen) richtte zich met name op sabotage van infrastructuur, op het helpen van onderduikers en een enkele keer werden soldaten vermoord. Mensen gingen niet de grens over om zich in Aken en Kleef op te blazen, en er werden ook geen Duitse gezinnen in hun slaap vermoord. En dat, even voor de duidelijkheid, terwijl de Duitse bezetting totaal geen legitimiteit had: Duitsland werd niet door Nederland of anderszins bedreigd of aangevallen en verdedigde zich, het werd niet belaagd in Europa en zijn bestaansrecht ontkend, en men beging onbeschrijflijke wreedheden waarvan we nu nog steeds niet kunnen bevatten hoe mensen zoiets kunnen doen. Ik wil maar zeggen: het hele idee dat als je minder middelen tot je beschikking hebt je wel kinderen de keel moet gaan doorsnijden is nogal absurd.

Misschien is het beste voorbeeld nog wel de positie van de Joden in de oorlog. Als er één volk machteloos, rechteloos en vervolgd was, waren zij het wel. Toch waren er geen wraakacties van Joden tegen Duitse burgers, niet tijdens de oorlog (in de VS bijvoorbeeld, of andere niet bezette landen waar ook Duitsers woonden) en niet na de oorlog. Er is een korte tijd na de oorlog een groep geweest die zich 'De Wrekers' noemde, maar zij heeft weinig gedaan en haar plannen richtten zich met name op Nazi-officieren. Het idee om Duitse kinderen te vermoorden in reactie op de gruwelen van de Holocaust kwam volgens mij eenvoudigweg niet op bij de overlevenden en nabestaanden.

De Palestijnen hebben, in tegenstelling tot de Joden indertijd, allerlei middelen tot hun beschikking om voor hun rechten op te komen en zich te doen gelden, en zij gebruiken die middelen ook: ze kunnen tegen onteigeningen in beroep gaan bij het Israelische hooggerechtshof, en dat geeft Palestijnen geregeld gelijk. Ze kunnen vreedzaam demonstreren, en zo lang er geen stenen gegooid worden of zaken vernield of militair gebied betreden, loop je daarbij geen gevaar. Ze kunnen naar de VN stappen, naar Amnesty International, naar Human Rights Watch, naar Betselem en honderden andere organisaties die hun verhaal zeer serieus nemen en geen wederhoor toepassen, dus met de waarheid hoeven ze het niet zo nauw te nemen. En tot slot kunnen ze naar talloze journalisten stappen en hun verhaal naar kranten en TV stations sturen. Oh ja, en vergeet het internet en de sociale media niet. Israel sluit de boel niet af zoals Mubarak deed of Ghadaffi of de Chinese autoriteiten, en sluit ook geen kritische bloggers op zoals in veel Arabische staten gebeurt, dus ze kunnen zich vrijelijk organiseren en uiten. Mogelijkheden genoeg dus en zoals gezegd, daar maken de Palestijnen ook dankbaar gebruik van. Maar voor Meulenbelt en eigenlijk alle sympathisanten van de Palestijnen is dat niet genoeg. De Palestijnen moeten ook F16's hebben en tanks en een net zo sterk en professioneel leger hebben als Israel. Dat er dan waarschijnlijk een ware hel losbreekt en er niet veel Joden meer in Israel zullen overblijven (of niet veel Palestijnen), dat boeit niet.

Kortom: het blijkt tegenwoordig niet meer mogelijk, niet voor de media en niet voor voorvechters van de Palestijnse zaak, om een walgelijke, gruwelijke moord te veroordelen zonder daaraan allerlei mitsen en maren toe te voegen. Volgens mij was dit tijdens de zelfmoordaanslagen van de Tweede Intifada nog iets minder extreem. Ik hou niet zo van grote woorden, maar het komt mij voor als een vorm van moreel verval. Onze antipathie tegen Israeli's, en vooral kolonisten, is zo groot dat we niet meer helder kunnen onderscheiden wat verkeerd maar in een conflict situatie ook wel weer begrijpelijk is, en wat werkelijk en ten allen tijde moreel verwerpelijk is. Ik ben zelf bepaald geen fan van de kolonisten, en ik heb er vaker voor gepleit dat Israel harder optreedt tegen kolonisten die geweld plegen tegen Palestijnen, die olijfbomen vernielen of Palestijnen intimideren of moskeeën bekladden of wat dan ook. Ook de opruiing tegen Arabieren die in extreem-rechtse kringen plaatsvindt moet worden tegengegaan. Maar ik kan Yochanan Visser niet helemaal ongelijk geven waar hij de demonisatie van de kolonisten, waarbij zij collectief als extremisten worden neergezet, hekelt en dat mede als oorzaak van de moord bestempelt. In hoeverre de daders zich hebben laten leiden door de wereldwijde demonisatie van deze groep weet ik niet, maar duidelijk is wel dat onze berichtgeving en het gebrek aan enige empathie met de slachtoffers hier een symptoom en uitvloeisel van is. Daarmee zijn we, hoezeer we de nederzettingen ook af mogen keuren, een morele grens over gegaan.

Ratna Pelle

IMO Blog Hoofdpagina

IMO Blog Archief