Wat is er mis met BDS?

IMO Blog, 2011

Ik heb al vaker geschreven over waarom boycotacties van Israel niet deugen en ook niks met vrede te maken hebben. In mijn laatste bijdrage betoog ik dat de eenzijdige berichtgeving de populariteit van BDS (boycot, desinvestment and sanctions) in de kaart speelt. Dit in reactie op een artikel in Trouw, waarin werd beweerd dat de Gaza Oorlog en het Gaza vloot incident van vorig jaar hier vooral aan bij hebben gedragen. Het is echter de eenzijdige en soms ronduit foutieve berichtgeving hierover (waarin men bijvoorbeeld van een hulpkonvooi blijkt spreken ook al waren op het schip dat werd geënterd geen hulpgoederen maar gewapende activisten aan boord), waardoor de woede tegen Israel, dat zomaar onschuldige Palestijnse burgers en goedbedoelende vredesactivisten zou doden, wordt opgewekt.


BDS is, voor de duidelijkheid, vooral een symptoom. Het CIDI en ook Israelische woordvoerders wijzen er wel op dat Israel (tot nu toe) niet veel schade leidt door de BDS activiteiten. Men doelt dan op louter materiële schade doordat producten, diensten en bedrijven worden geboycot. Israels export naar Europa is ondanks alle boycotacties de laatste jaren gegroeid. Het is natuurlijk erg fijn dat Israels export niet gevoelig is voor dergelijke agitatie. Het gaat vaak om hoogwaardige technologische en medische producten, maar ook de gevoeliger landbouwproducten waar de boycotters hun pijlen vooral op gericht hebben, doen het nog goed. Maar laten we eerlijk zijn, het probleem zit dieper.

Zo heeft Deutsche Bahn zich onlangs teruggetrokken uit een zogenaamd omstreden spoorlijnproject van Tel Aviv naar Jeruzalem, omdat die door Latrun rijdt en dat is volgens hen 'Palestijns gebied'. Het is een dunbevolkte inham die voor 1967 niemandsland was, en van waaruit in 1948 de weg naar Jeruzalem voor Joden werd geblokkeerd en Joodse konvooien werden aangevallen. Drie bloedige aanvallen van de Haganah hielpen niet om het gebiedje in handen te krijgen, waarna de weg naar Jeruzalem werd omgelegd. Na 1967 werd de oude weg weer in gebruik genomen. Ik denk dat zelfs de grootste vredesduif in Israel er niet over piekert dit gebied aan de Palestijnen over te dragen, maar het is de pro-Palestina lobby gelukt Deutsche Bahn ervan te overtuigen dat we hier met een groot onrecht te maken hebben waarvan het bedrijf zich verre moet houden. Een paar jaar geleden trok de ASN haar beleggingen uit Veolia terug vanwege een zogenaamd omstreden tramlijnproject door Jeruzalem, die ook een paar kilometer door Oost Jeruzalem gaat lopen en de daar wonende Joden en Arabieren een snelle verbinding met het centrum bezorgt. De vele bussen in Jeruzalem vormen een grote belasting voor het milieu en vervuilen de lucht, en een oplossing is dringend nodig. Maar de pro-Palestina lobby heeft de ASN ervan weten te overtuigen dat Veolia aan een groot onrecht meewerkt en zij deze koloniale praktijken niet mag steunen.

Onlangs trad de Israelische legerband Tzahal op in Nederland. Voor de ingang van de zalen waar men optrad stond steevast een (niet al te grote) groep Palestina aanhangers, van extreem links tot fascisten en moslims, die de bezoekers toeriepen niet aan deze apartheid mee te werken. Er waren evenveel of zelfs meer pro-Israel demonstranten, en de zalen zaten vol, maar toch. Ook volkomen a-politieke orkesten, dansgroepen en sporters uit Israel worden bij bezoeken aan Nederland en andere Europese landen geregeld met boze anti-Israel demonstranten geconfronteerd die soms ook de optredens verstoren. Politici en soldaten moeten helemaal uitkijken: anti-Israel groepen houden lijsten bij van 'verdachte personen' die in een oorlog zomaar zichzelf hebben verdedigd en onschuldige Palestijnse 'militanten' hebben doodgeschoten, of daartoe opdracht hebben gegeven (volgens hun logica zouden ook Nederlandse en andere EU politici en soldaten die bij gevechten en bombardementen in Afghanistan en Irak betrokken zijn moeten worden aangeklaagd). Dit heeft ertoe geleid dat verschillende Israelische politici van een bezoek aan een Europees land hebben afgezien. Ook zijn er verschillende culturele en academische boycots, bijvoorbeeld van de Britse vakbond van universiteitsmedewerkers.

Al deze voorbeelden laten zien dat het bij BDS om meer gaat dan de paprika's en houmous bij de AH. Israel wordt gedelegitmeerd en als pariastaat neergezet. Gelukkig is er ook veel verzet tegen deze campagne, die duidelijk niet alleen tegen de bezetting is gericht, maar tegen Israels bestaansrecht. De boycotters vergelijken Israel graag met Zuid-Afrika en zetten het conflict met de Palestijnen neer als een koloniaal conflict, een Noord-Zuid conflict, tussen een Westerse kolonisator en een inheems volk dat daartegenover machteloos staat. Ik heb al vaak uitgelegd waarom dat onzinnig is. Een deel van de Joden zijn inheems terwijl een deel van de Palestijnen de kinderen zijn van arbeidsmigranten uit het begin van de vorige eeuw. De Joden hebben een drieduizend jaar oude band met het land, en zijn er eerder met geweld verdreven. Zij kwamen niet om het land te koloniseren, maar om er een vrij volk in hun eigen land te worden. Ze waren niet uit op de onderdrukking van anderen, maar de bevrijding van henzelf. Israel is er dan ook niet op uit over een ander volk te heersen, maar wil wel voorkomen dat er vanuit Palestijns gebied raketten op haar steden worden afgevuurd of zelfmoordaanslagen gepleegd. Ik heb een en ander vorig jaar mooi samengevat in de volgende paragraaf:

Israël is niet geboren in zonde maar in recht. Israël is niet gesticht ten koste van een ander volk, maar het compromisloze en zeer gewelddadige verzet van dat volk heeft haarzelf de das omgedaan. Het westen heeft niet weggekeken vanwege de Holocaust, maar had zoiets verschrikkelijks nodig om in te zien dat de Joden recht hebben op zelfbeschikking. Als het westen heeft weggekeken, is dat eerder voor de Arabische en Palestijnse steun voor de nazi's en het virulente Arabische antisemitisme. Men heeft eerder weggekeken van de vlucht en verdrijving van zo'n achthonderdduizend Joden uit de Arabische wereld, vaak met achterlating van al hun bezittingen, dan van de vlucht en verdrijving van de Palestijnse vluchtelingen, die zelf een oorlog tegen de Joden in Palestina waren begonnen met het doel hen te verdrijven. Men kijkt verder vooral weg van de Arabische behandeling van deze vluchtelingen, die bewust worden misbruikt tegen Israël en bewust niet fatsoenlijk worden gehuisvest en geen gelijke rechten krijgen. Men kijkt ook weg van de eenzijdigheid van de VN en het feit dat hele en halve schurkenstaten daar Israël de les lezen en de dienst uitmaken in de Mensenrechtenraad. Men kijkt weg van het handvest van Hamas, van de indoctrinatie van kinderen op de Palestijnse TV, de enorme bewapening van Hezbollah via Syrië in schending van VN resolutie 1701, en talloze andere zaken. Maar een toenemend aantal mensen gelooft dat er in Israel een beerput van de meest vreselijke dingen verborgen ligt, toegedekt door de Holocaust, die nu beetje bij beetje open gaat. De idee heerst dat het allemaal vast nog veel erger is dan we hebben kunnen bevroeden, en daarom worden de meest idiote leugens en complottheorieën geloofd, en wordt Palestijnse propaganda voor zoete koek geslikt. We moeten dringend afstand nemen van deze hysterie en nuchter kijken naar wat er gebeurt, om iets van een gevoel voor proportie weer terug te krijgen.

Ik was dit stukje begonnen omdat ik een symposium over de BDS beweging dat binnenkort wordt gehouden even wou inleiden, maar het is een complete blogpost geworden.

Zie over boycots tegen Israel ook:
Boycott Israel?
Buycott Israel

Ratna Pelle

IMO Blog Hoofdpagina

IMO Blog Archief